Ղափանի պղնձամոլիբդենային կոմբինատի ազդեցիկ տնօրեն Մաքսիմ Հակոբյանի որդին՝ Վահեն, շատ արագ հասավ առաջխաղացման՝ հիմնականում հոր ազդեցիկ կապերի ու հնարավորությունների շնորհիվ:
Վահեին մոտիկից ճանաչում եմ, ու նա շատ բարեկիրթ մարդու տպավորություն է թողել, սակայն վերջին ամիսներին նա աշխատանքային ձախողումներ ունեցավ: Նրա անձնական որակները չօգնեցին, որովհետև դրանցով չէր նա հասել բյուրոկրատական ձեռքբերումների ու դրանց բացակայության պատճառով չէ, որ զրկվեց դրանցից:
Ի դեպ, Վահե Հակոբյանի դեպքը շատ ուսանելի կարող է լինել իրենց ազդեցիկ ծնողների ռեսուրսներին ապավինած երիտասարդների համար:
Այսպիսին է անձնական հավատարմությունների ու հակադրությունների վրա կառուցված հայաստանյան համակարգի առանձնահատկությունը:
Ինչևէ, Վահե Հակոբյանը շաբաթների ընթացքում ազատվեց նախ Սյունիքի մարզպետի, ապա Ջրային տնտեսության կոմիտեի նախագահի պաշտոնից:
Ասում են, որ Վահեի հրաժարականի պատճառը եղել է վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանն, ով նրան պարզապես զրկել է նորմալ աշխատելու, կադրային քաղաքականություն իրականցանելու հնարավորությունից:
Բացարձակապես չեմ բացառում, մանավանդ, որ Հովիկ Աբրահամյանն արդեն իսկ նման մի քանի հարաժարականների պատճառ դարձել է ու իր ենթականների հետ շփվում է բանակային «դեդովշչինայի» կանոններով:
Բայց, կարծում եմ, Վահեն դարձավ ներիշխանական ավելի լուրջ վերադասավորումների, ինտրիգների զոհը: Ենթադրում եմ, որ նրա հայրը, ով զրկվել է կոմբինատի տնօրենի պաշտոնից ու կորցրել է իր երբեմնի ազդեցությունը թե՛ Սյունիքում,թե՛ Երևանում, վատնել է վստահությունն իշխանության վերնախավի մոտ: Որոշակի շշուկներ կան այն մասին, թե Քոչարյանի հետ սերտ առնչություններ ունեցող Հակոբյաններին իշխանությունը կասկածում է երկրորդ նախագահի վերադարձի քաղաքական ծրագրերին աջակցելու հարցում:
Այս հանգամանքն հիմա չէր կարող վրիպել իշխանությունների աչքից, եթե հաշվի առնենք այն իրողությունը, որ արդեն թևակոխել ենք կազմակերպչական, մարդկային, ֆինանասական ռեսուրսների կենտրոնացման ու նոր ընտրական փուլին նախապատրաստվելու ժամանակահատված:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ